woensdag 2 januari 2013

Oud en nieuw in Paramaribo

'Zoooo, die Surinamers kunnen feesten!', denken we wanneer we in Paramaribo aankomen. Dagenlang klinkt overal luid Creoolse muziek en elke avond wordt op verschillende plaatsen vuurwerk afgestoken. Ieder zichzelf respecterend eindejaarsfeest in de stad, of het nou een ministerie is, een bank of het kabinet van de president, ontsteekt op klaarlichte dag een of meerdere honderdduizend of miljoenklappers. Winkels dreunen van de Caribische tonen, open bussen vol feestende mensen rijden voorbij en op elke hoek van de straat is een wel vuurwerkwinkel. Wanneer we 's avonds op de boot zitten, die voor anker ligt op de Surinamerivier, zien we op verschillende plekken langs de rivier siervuurwerk of horen we de knallen van een vuurwerkmat. Dagenlang.

Heupwiegen
'Hoe zal dat zijn met oud en nieuw om 12 uur', denken we voor 31 december. Het kan toch niet meer worden dan dit? En waar halen die mensen het geld vandaan? Maar het wordt meer, overweldigend meer zelfs. En het houdt maar niet op. Gaat in Nederland veelal licht vuurwerk de lucht in, zoals rotjes, strijkers, gillende keukenmeiden, romeinse kaarsen, hebben we het in Suriname over het meest geraffineerde Chinese vuurwerk. Dat spul dat ze in Scheveningen tijdens vuurwerkfestivals in de lucht knallen. Maar dan overal. Zo hard en zoveel, dat je het op een gegeven moment gewoon zat bent en toe bent aan rust.'

'Op Oudejaarsmiddag en -avond moet je het in het centrum van Paramaribo zijn', drukten lokalen ons op het hart. 'Dan gebeurt het.' En dus togen we in de middag naar de stad, die letterlijk zwart ziet van de mensen. De muziek die de afgelopen dagen de Surinamerivier vulde met swingende klanken, staat nu drie keer zo hard en wanneer je langs een live band loopt, bonkt de beat als een bezetene in je borst. En gek, dan zou je verwachten dat iedereen vreselijk staat te swingen, uit zijn dak staat te gaan en heupwiegend door de straten schuimt. En hoewel het beregezellig is, vooral door het aantal mensen dat op de been is, lijkt deze oudejaarsdag op niet meer dan een Haagse Koninginnenach. Het is vooral bier drinken langs de kant van de weg (literflessen Parbobier wel te verstaan, op deze dag ook wel verkocht in blik), opeengepakt voor een podium vertoeven of (Surinaams) eten bij de uitpuilende eettentjes.

Geen geheupwieg, limbodansen of swingende lijven die gutsen van het zweet. Een beetje verbaasd zijn we wel.

Spookstad
Na een saté en bami bij een dubieus tentje langs de weg te hebben gegeten - je moet toch wat in je maag - verlosten we de kinderen van de herrie en keerden terug naar de boot. Op deze toplocatie keken we om 12 uur onze ogen uit van de lichtshows die het vuurwerk opleverden.
Hoe druk Paramaribo 31 december is, zo verlaten is het de volgende dag. Het lijkt wel een spookstad. De straten zijn leeg, de winkels gesloten en enkel wat ongelukkigen die een baan als gemeentereiniger hebben, zijn aan het werk. Op wat schaduwrijke plekken onder de bomen herkauwt een enkeling de avond, op de immer drukke Waterkant met zijn 24/7 eettentjes nuttigen plukjes mensen een drankje en op wat bankjes of fonteinen slapen zwervers. Voor de rest is de stad in ruste, net als toen we aankwamen op Eerste Kerstdag en dachten dat dit zo hoorde. Mis. Normaal zoemt Paramaribo van de mensen, marktjes, winkels en verkeer. Nu is het leeg. Heerlijk, we genieten van de rust.

Na een wandeling door de stad, halen we 1 januari het anker op. We hebben dan bijna een week op de onstuimige rivier gelegen, die zo hard stroomt, dat we verschillende malen van het anker zijn afgeslagen. De laatste twee keer zelf op de oudejaarsavond. Een keer daarvan waren we aan boord, de andere keer niet. Omdat we in de buurt waren en Chris toevallig de rivier op blikte, ontdekte hij dat het schip langzaam aan het wegdrijven was. Net op tijd konden hij en collega-zeiler Idris het schip weer vastleggen, maar op een gegeven moment is het genoeg. Dinsdag zijn we de rivier opgevaren naar de enige jachthaven in de wijde omtrek, een steiger met negen ligplaatsen, waar we nu een plekje hebben. Dubbeldik aan het randje, want de haven was vol, maar we liggen (met alleen maar Nederlandse schepen om ons heen.)

Piranha's
De rivier stroomt hier rustiger dan bij Paramaribo, we zijn omringd door iets wat lijkt op regenwoud en om ons heen horen we niks dan vogels en krekels. Zaaaalig. Dit is ook de een van de weinige plekken waar je het water van de rivier in kunt bij een ministrandje. De piranha's die hier zitten, schijnen zich niet te storten op tenen, wat zwemmen mogelijk maakt. Het zijn een van de vele exotische dieren die in dit land gewoon zijn, naast kaaimannen, apen en luipaarden.

Marcel is weer van boord, met tegenzin weliswaar en de stroomvoorziening aan boord lijkt - na het wisselen van de accu's - weer op orde. De vorige twee bleken overleden. En verder maken we elke dag een beetje schoon schip, zoeken balans in het tropische weer en genieten van de relaxte mensen. Tip van flip: op zoek naar exotische bestemming? Boek een of twee weken Paramaribo en laat je meevoeren door het tropische ritme, de culturenmix en de prachtige natuur. En dat alles terwijl je je eigen taal spreekt. Suriname is een onderschatte bestemming, die heel veel te bieden heeft. Truste.

4 opmerkingen:

  1. Hallo wereldreizigers,

    Goed om te horen dat de oversteek zonder al teveel problemen is verlopen en dat jullie geland zijn op Suriname/Paramaribo. Natuurlijk voor jullie de beste wensen voor het jaar 2013 en dat de reisplanning maar mag verlopen zoals jullie het voorzien hebben.

    Inmiddels is “Dag 1” van de Nationale Politie een feit. Maar behoudens, dat de nieuwe landelijke KC zijn “indrukwekkende” nieuwe epauletten had opgespeld, is er nog maar weinig veranderd.
    Het tempo van de veranderingen is ongeveer gelijk aan die van het gebied waar jullie nu verblijven.
    Dus Chris, als je nog terug komt ;-) zal er niet zoveel verschil zijn als voor je vertrek.

    Ik wens jullie weer een behouden vaart toe naar de volgende bestemming. Ik ben nieuwsgierig wat het gaat worden.

    Groetjes, Henk ZHP.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Beste Henk,
      Jij natuurlijk ook de beste wensen! Wat ontzettend leuk dat je meeleest. Natuurlijk kom ik terug ... We genieten erg, maar toch kan ik zomaar ineens de Rotterdamse havens missen.
      In Paramaribo lagen we voor anker bij twee van onze oude schepen. Ongelooflijk hoe klein die wereld dan is.
      Onze volgende bestemming wordt waarschijnlijk Trinidad, waar 11 februari een enorm carnaval begint. Daarna zakken we rustig het Caribisch gebied af. Ben benieuwd naar alle ontwikkelingen rond de nationale politie,
      hartelijke groeten,
      Chris

      Verwijderen
  2. Hey family,

    Heerlijk die verhalen over Suriname, doet me denken aan de twee weken dat wij daar Carina gingen bezoeken. Inderdaad een onderschatte bestemming. De Afrikaners weten niet eens waar het prachtige land ligt...

    Lekker dat jullie kunnen zwemmen, gelukkig happen die witte piranha's van Suriname niet zo als de rode in de Amazone. Zelf hier ook een duik gewaagd in de door haaien bezwommen zee.

    Een gelukkig, gezond en liefdevol 2013 en geniet van jullie avontuur!!!

    xxx Jac en Laris (de suikerbossies)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hi sweetie,
      Jullie ook een prachtig een nieuwjaar toegewenst. Nee, Surinamerivier is zo bruin, dat we de beesten niet zien. En ach, wat je niet ziet, is er niet toch? Curacao is ook weer genieten. Hoe Antillaans ook, hier lijkt ineens alles netjes en af in vergelijking met het Surinaamse. En supermarkten waar je alles weer kan krijgen ... Wat zijn wij eigenlijk vreselijk verwend in NL. Suikerbossies, blijf genieten, dikke kus! De zoutwatermatrozen

      Verwijderen