maandag 26 november 2012

Dag 3 (zondag): Wind en zoeken naar ritme

Zo heb je (bijna) geen wind en zo spuit je met 5 tot 6 knopen vooruit. Twee nachten geleden (zaterdagnacht) kruipen we zowat met de helft van deze snelheid, waarbij 1 tot 2 knopen het absolute dieptepunt vormen. Talloze schildpaden moeten ons moeiteloos gepasseerd zijn. Het grote voorzeil (booster) vangt zo weinig wind, dat het om de paar minuten met luid geknisper en geruis invalt. Niet erg bevorderlijk als je probeert te slapen. Tegen de ochtend is de wind zelfs zo minimaal dat we een paar mijl de verkeerde kant uit dobberen. Behoorlijk frustrerend met dan nog ruim 630 mijl voor de boeg.

Poppenhoek experiment
De dag verloopt verder rustig, al begin ik me ernstig af te vragen hoe ik de kinderen de komende dagen genoeg vertier kan bieden om ze continu bezig en tevreden te houden. Ze willen mij of Chris toch vaak in hun spel betrekken, maar mama en papa willen ook wel eens naar de golven staren of lekker in de zon zitten. Bovendien missen zowel de kinderen als wij nu wat structuur op de dag. Als we het hebben over mensen die zweren bij lange oversteken, zeggen wij vaak: die hebben zeker geen kinderen. Dan kun je uren slapen op de dag, filosoferen of letters vreten. Onze dag is al gevuld voor die is begonnen.

's Middags krijg ik een brainwave. Misschien moet ik, net als op de kleuterschool, de boot indelen in speelhoeken. Bijvoorbeeld de punt als poppen/knuffelbeestenhoek, de kajuit als bouwhoek, de navigatietafel als luister- en knutselhoek en de achterkajuit als leeshoek. Via een groot papier waarop alle hoeken getekend staan, kunnen ze dan kiezen welke activiteit ze willen doen. Het idee is dat we daar dan eerst samen spelen en dat ze daarna zelf nog wat doen.
Voorlopig staat het plan nog in potlood, maar morgen (vandaag) is weer een dag en ga ik het poppenhoekexperiment zeker uitvoeren!

Zwarte Piet
De zee is zondag de hele dag leeg en rustig totdat er 's middags een schip met 10 knopen onze kant opsnelt. De 50 meter lange driemaster, die zelfs zijn koers verlegt om langszij te varen, blijkt niet de eerste de beste. 'Schip!!!' gilt Lara, wanneer ze het hypermoderne vaartuig in zicht krijgt. 'Schip ahoy!', roept ze daarna uit haar zelf uit volle borst. Ik smelt. Ze begint de laatste dagen zo te kleppen, heerlijk gewoon!

Wanneer het schip vlakbij is, roep ik tegen Hidde en Lara: zwaaien! Dan doen ze voluit. De boot antwoordt met een luid getoeter. Tot grote vreugde van kinderen stappen er twee mannen uit de stuurhut waarvan er één, ongelogen, een grote rode cape draagt. Zwarte Piet! Het is een pakjesboot die alvast richting de Kaapverden vaart! Luidkeels zingen we sinterklaasliedjes en de sfeer kan niet meer stuk. Geweldig toch?
Verder zien we amper schepen. Geen een dichtbij, een enkeling aan de horizon. Wel dobbert er een schildpad langs de boot en vangt Chris twee keer bot. Althans, tot twee maal toe hebben we een vis aan de vislijn achter het schip, maar beide keren ontsnapt het beest voordat hij goed en wel op de boot is. Tof voor hem, jammer voor ons.

Adembenemend
Wel hebben we dus weer wind! Met 5 knopen stuiven we op alleen het fok door de golven, die wat zijn aangezet ten opzichte van de nacht en de dag ervoor. Het is elke keer weer bijzonder hoe snel je went aan een (flink) bewegend schip. Vanmiddag was nog alles rustig, maar nu moet je jezelf echt vasthouden wil je niet door de kajuit geslingerd worden.

De nacht is werkelijk prachtig. De bijna volle maan verlicht de oceaan die adembenemend is in haar eenvoud. De golven zijn als magneten, die je blik minutenlang vasthouden. Later op de nacht zie ik zelfs de mooiste sterrenhemel ooit. De hele lucht is bezaaid met duizenden lichtpuntjes, helemaal rondom, totdat het water raakt. Werkelijk prachtig! Eigenlijk zou ik wat slaap moeten pakken tijdens mijn wacht. Niet elk nacht kan dat en wat extra energie is nooit weg. Slapen en eten wanneer je kan, luidt een militair gezegde. Ik kan me oprollen op de kuipvloer met wat kussens en een dekentje en de wekker om 30 minuten zetten. Maar aangezien ik overdag niks gedaan krijg, pak ik een schrift en begin te schrijven. Over twee uurtjes mag ik binnen slapen … tot de morgen weer aanbreekt.

Huidige positie om 10:10 uur (lokale tijd) maandagochtend 23'54 N 18'06 W. Nog 505 mijl te gaan.

2 opmerkingen:

  1. Wat een prachtige verhalen weer... Als jullie twee mastjes op zien doemen dan weten jullie dat het gelukt is om mij aan te steken. Het kost moeite om niet gelijk de trossen los te gooien!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Fijn dat jullie weer wat wind hebben! En natuurlijk geweldig dat er Pieten onderweg zijn naar de Kaapverden, ik denk dat ze vast ook doorvaren naar Zuid-Afrika!
    Leuk idee om de boot in hoeken in te delen en een beetje structuur te bieden. Ik snap dat dit moeilijk is op jullie bootje...
    Geef een dikke knuf aan Chris, Hidde en Lara.
    xx Laris

    BeantwoordenVerwijderen