donderdag 3 augustus 2017

Helgoland, net even anders
(18/07)

Zo'n eiland midden in de zee blijft magisch, denk ik als we Helgoland naderen. Het eiland van nog geen 2 vierkante meter groot ligt op ruim 50 kilometer afstand vanaf de Oost-Duitse kust in de Noordzee. Omdat het befaamd is in de zeilerswereld - een beetje zeiler zette er ooit voet aan wal - branden wij van nieuwsgierigheid om met eigen ogen te zien of die ophef wel terecht is. En daarnaast, misschien wel belangrijker, hoorden we dat Helgoland een uitstekende springplank is om de Duitse Bocht te 'nemen'. Dit vaarwater moeten wij door om bij het Noord-Oostzeekanaal te komen, beter bekend als het Kielerkanaal, dat de Noordzee en de Oostzee met elkaar verbindt. Omdat het op de Duitse Bocht flink stroomt, moet je eigenlijk gewoon het tij en de wind maximaal mee hebben. Zo niet, dan kun je als jachtje serieuze problemen krijgen. Iets wat je met de voorbijtrekkende vrachtscheepvaart niet wilt.


Imposante verschijning

Helgoland is weer net even anders dan andere eilanden die we ooit zagen. Met haar rood gekleurde rotswanden die 60 meter diep steil de zee in vallen is het een imposante verschijning. Het glooiende groene tapijt dat er als het ware op uitgerold lijkt, verraadt dat het daar aangenaam wonen moet zijn. Van de 2 havens kiezen we de grootste, waar ook grotere schepen aanmeren zoals een Search and Rescue-schip en chartervaart. Geregeld vliegen er helikopters met luid kabaal over, die verderop in de haven een landingsplek vinden. Wijzelf landen aan een lange drijfsteiger aan een hoge kade. En we liggen nog niet vast of Hidde springt de boot af en beklimt een metershoge stalen ladder die tegen de kade is aan geschroefd. Lara kirt dat er vis zit, en grijpt haar net.





We zijn blij dat we er zijn, maar vooral ook verrukt. Het voelt weer als een avontuur, en nog wat onwennig stappen we aan land en togen naar het stadje. De winkeltjes zijn alleen open als de boten er zijn, hadden we al gehoord. Een uitspraak die ik toen niet begreep, maar wel nu ik de verschillende veerboten voor anker zie liggen voor het eiland. Met kleine bootjes vervoeren ze de vooral Duitse toeristen naar het eiland die hier massaal belastingvrij komen inkopen. Ze lopen de kleine winkeltjes in en uit waar drank, parfum en kleding de boventoon voeren. Toch heerst hier een ongelooflijk relaxte sfeer. Chris en ik voelen het allebei. Het zal het eilandgevoel wel weer zijn. Na een ijsje zijgen we neer aan het kleine zandstrandje aan de bescheiden boulevard, waar de kinderen driftig de meest prachtige stenen in het water gooien.




Kolonie broedende Jan van Genten

We moeten morgen door, meldt Chris als hij weerkaarten op zijn telefoon binnenhaalt. Het is dan windstil, en de dagen erna gaat de wind hard waaien en tegenstaan. Ik knik zuchtend en baal, want ik had hier best een dag of 2 à 3 willen blijven. Weet je wat we doen, zeg ik later... Als we nou morgenochtend vroeg opstaan, dan kunnen we nog een stukje van het eiland zien. Volgens de havenmeester wandel je het eiland in een uur rond, en er zit een kolonie met Jan van Genten. Die wil ik eigenlijk niet missen. Wietse wekt ons de volgende ochtend al vroeg, en we stuiven uit bed. En omdat het brood op is besluiten we het onderweg te kopen en te eten als een soort picknick. De bakker blijkt echter in een deel te zijn en we moeten het doen met een restje aan broodjes dat Chris ergens op de kop tikt. Een heerlijk maal, overigens.  


De (enige) weg die over het eiland leidt, loopt slingerend tegen de heuvels omhoog. Het uitzicht over zee en langs de zijwanden van bontzandsteen zijn prachtig. Door de grote hoogte voelt het een beetje als lopen op de Tafelberg in het Zuid-Afrikaanse Kaapstad. Dit eiland heeft een imposante geschiedenis die teruggaat naar zijn ontstaan 4000 voor Christus, teveel om op te noemen. We passeren met gras begroeide kraters die waarschijnlijk veroorzaakt zijn door het bombardement van de Engelsen aan het einde van WOII, aangezien het eiland toen een Duits marinesteunpunt was.

En ja hoor, na een half uurtje horen we de Jan van Genten schreeuwen. De prachtige grote witte vogels, met zwarte punten aan hun vleugels en markante gele kop, vliegen af en aan. Ze bevolken de rotsen waar ze hun grote pluizige jongen grootbrengen. De weg leidt precies langs de kolonie en op een gegeven moment sta ik zelfs oog in oog met een zestigtal Jan van Genten, die op nog geen twee meter afstand van me rustig op een rots zitten. Ze zijn het blijkbaar gewend. Machtig gewoon. We eten ons broodje en haasten ons naar de boot, want het tij is gekeerd en we hebben de komende 6 uur stroom mee. Op naar de Duitse Bocht. Zo kwamen we aan, en zo varen we weer weg. Ik blik naar Sandy Island, dat naast Helgoland ligt en waar je helaas niet kan aanmeren. Zouden we hier ooit nog terugkomen?




Snoeihard door de Duitse Bocht

Het water is bijna spiegelglad en met een steunzeiltje op motoren we richting het Kielerkanaal. Geregeld duiken er weer bruinvissen op die de kinderen, omdat ze vooral binnen spelen, meestal missen. Door het rustige weer (1 tot 3 Bft) stuiven we met 3 knoop extra op de teller de Duitse Bocht door. Gigantische vrachtschepen trekken aan ons voorbij in de shippinglane, parallel aan onze geul. En veel eerder dan gedacht arriveren we bij de sluizen, die volgens onze buren op Helgoland minder zouden schutten, door een aanvaring met een vrachtschip. De wachttijd zou hierdoor uren kunnen zijn, een ramp omdat wachtsteigers beperkt zijn en de stroming enorm is.


Een storm in een glas water, zo blijkt bij de sluizen, die reageren op onze marifoonoproep en 10 minuten later keurig draaien. 8,5 uur na ons vertrek in Helgoland meren we aan in een minihaventje in Brunsbüttel, direct aan het Kielerkanaal. Terwijl wij ons nog verbazen over de enorme vrachtschepen die vlak langs ons haventje trekken, staat Lara alweer op de steiger me een visnet onder haar arm. Wietse drinkt net de laatste teug uit zijn fles. Hè, hè, we zijn er. Morgen waarschijnlijk door op het bijna 100 kilometer lange kanaal. En dan eindelijk naar die Oostzee …  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten