Naderend vertrek

Ons vertrek nadert met rasse schreden. Hadden we eerst nog zeeën van tijd, zijn de maanden inmiddels verdampt tot slechts luttele weken. De opgevoerde druk werkt zowel benauwend als bevrijdend. Benauwend, omdat we nog zoveel moeten doen voordat we die trossen los kunnen gooien. En bevrijdend omdat het nu toch echt gaat gebeuren. De deadline nadert en er is geen weg meer terug. (Althans, die is er altijd, maar in de praktijk moet wie A zegt ook B zeggen ...). Dus nemen wij dagelijks en hap lucht en dragen het juk waar wij ons zelf mee hebben opgezadeld. Dat betekent nog tot eind juni een puntje zuigen aan het werk, dozen inpakken voor de verhuur van  ons huis over drie weken en in razende roeland vaart onze nieuwe woning klaarstomen voor gebruik. Een aardig feestpakket, geheel en al persoonlijk samengesteld. En zag ik er enkele weken nog als een berg tegenop om ons zorgvuldig opgebouwde leventje zo ruw om te woelen, krijg ik er nu toch wel heel veel zin in. Nog even doorzweten dan maar! Er gloort duidelijk licht aan de horizon!