Noord Carieb: flitsbezoeken en bleekscheten aan boord

Zo voelt het dus wanneer je met zijn tweeën op reis bent. Chris en ik zitten samen in de kuip en staren de rustige baai in en luisteren naar de vogelgeluiden, die zonder de constante onderbreking van kinderstemmetjes veel duidelijker klinken dan normaal. Zo’n honderd meter verderop spelen Hidde en Lara op een eindeloos strand met opa en oma, die drie dagen daarvoor op Sint Maarten zijn aangekomen.

Aftellen

Dagen telt hij af, weken zelfs. ‘Welke dag is het vandaag’, vraagt Hidde elke ochtend bij het ontwaken. ‘En wanneer komen opa en oma dan?’ Maar niet alleen hij telt af, ook ik zie reikhalzend uit naar m’n ‘ouwelui’. We zijn misschien ‘maar’ een jaar weg, maar het is er wel één waar veel in gebeurt. Zo maken niet alleen de kinderen een enorme sprong, ook leren Chris en ik veel over elkaar en onszelf. 24 uur samen zijn, weer en wind, weinig comfort, eindeloze reparaties, andere culturen en het ‘ontberen’ van de mensen van wie je houdt, doen iets met je. Dat wil je delen, spiegelen en doorzagen met diegene die jou het beste kennen en die je het meest vertrouwt. En een skypeverbinding of e-mailtje voldoen dan gewoon niet.

Vol verwachting zitten we dan ook enkele dagen geleden op Maho Beach op Sint Maarten, vlak achter het Juliana vliegveld waar opa en oma gaan landen. Aangezien het strandje precies onder de aanvliegroute zit, is het aangenaam wachten. Wanneer het eerste grote toestel vlak boven ‘ons’ strandje de landingsbaan opduikt, kruipt Lara enigszins geschrokken tegen me aan. Juist zij, die altijd als eerste ‘vliegtuig! ’ roept, moet nu toch even slikken. Bij de volgende is dat overigens al voorbij. Als de jet van opa en oma eindelijk aankomt vliegen, kijken we met verrukking naar het grote vliegtuig dat over ons heen suist.

 

Daar komen opa en oma!!!

 Saints en Guadeloupe

De afgelopen weken hebben we flink doorgevaren, want we hadden nog behoorlijk wat mijlen af te leggen naar het Noordelijk gelegen Sint Maarten. Na Dominica naar de Saints, een prachtige Franse eilandengroep onder Guadeloupe, waar ik onder meer ‘met’ twee dolfijnen heb gezwommen die zich daar in de baai ophouden. Op het moment dat zo’n magisch dier ‘glimlachend’ in het water langs je heen glijdt, voel je je gewoon weer even kind. Zo blij, zo heerlijk en zo bijzonder. Na de Saints door naar Guadeloupe, een eiland dat eigenlijk uit twee delen bestaat, gescheiden door een kanaal dat er dwars doorheen loopt. Helaas was dit  nu niet begaanbaar met de boot en hebben we alleen de westzijde bij Pigeon Island geankerd.

Zwemmen met dolfijnen naast de boot

Met Waltzing Mathilde lekker bbq-en op strandje bij Saints

Ook daar hebben we weer één van de geneugten van de Carieb geproefd: duiken tussen een prachtige vissenschare die zich rond dat rotsige eilandje in de zee ophield. Onder meer 30 cm lange papegaaivissen, koffervisjes, scholen met knotsen van blauwe doktersvissen, knalgele en gestippelde andere varianten en bijzonder koraal. Van glad, bultig tot gekronkeld. Met Hidde al zwemmend aan de hand verbazen we ons keer op keer. Wat is die onderwaterwereld geweldig en wat is het zalig om daar deel van uit te maken met slechts een zwembrilletjes met snorkel op.

 

Bijna overal in de Carieb zie je schildpadden onder water

 

School doktersvissen

 Antigua en Barbuda

De tijd begint echter te dringen en aan Antigua en Barbuda brengen we slechts een flitsbezoek. We ankeren twee nachten in de besloten English Harbour baai in Antigua, waar zich prachtige klassieke zeiljachten klaarmaken voor de classic race, enkele dagen later. Maar ik heb zoveel gehoord  over het volgende eiland Barbuda, dat ik brand om door te gaan. We passeren Antigua aan de Atlantische zijde, waarbij we een prachtige kustlijn met onder meer Indian Creek - waar Eric Clapton een huis heeft - en het bijzondere Green Island links laten liggen. We halen twee ongeveer meterlange barracuda’s binnen  en manoeuvreren ons tussen de koraalriffen door naar de kust van Barbuda. En dan worden we getrakteerd op – in mijn ogen - de ultieme schoonheid van Caribische natuur.

Wit strand bijna zover het oog reikt en het groenblauwste water dat ik ooit heb gezien. En we hoeven het maar te delen met een enkele andere boot. Een waar paradijs. Geen zoemend stadje, drukke haventjes, boatboys of toeristen, maar stilte en pure pracht. Wauw. Omdat we nog maar drie dagen hebben voordat opa en oma in Sint Maarten landen, gaan we niet naar het stadje gelegen aan een Lagoon, waar de inwoners zich weigeren aan te passen aan toeristen en samen leven met de natuur. We gaan ook niet langs two foot bay aan de andere zijde, met geweldige grotten en uitzicht. En ook de grote broedende kolonie met fregatvogels, waaraan een bezoekje weer een flinke duit kost, slaan we over. We blijven hier, in poederachtig zand waar je zachtjes in wegzakt. Tussen kokosnotenbomen waar je de ‘waternoten’ zelf uit kan halen en kristalhelder water met uitstekend koraal, schildpadden die van tijd tot tijd boven komen en rustig glijdende roggen. Het is meer dan de moeite waard.

 

Bij Cocaopoint Barbuda

Kokosnoten 'plukken' bij een verlaten resort, dat over de kop ging omdat het vanwege hurricaneseizoen secht 5 maanden per jaar open kan zijn. Dit is de plek waar Prines Di ooit kwam.

Zandkastelen bouwen op een perfect strand ...

... en zwemmen in een perfecte zee

Verwend in Sint Maarten

Tachtig mijl varen verder, waarbij we voor het eerst weer een nacht doortrekken, komen we aan in Simpson Bay in Sint Maarten. Een dag later suist het vliegtuig van mijn ouders over ons heen. Het is onbeschrijflijk wat er dan door je heengaat wanneer je elkaar weer in de armen sluit en bijna onwerkelijk wanneer je dan samen op je boot opstapt. Inmiddels zijn de kleinkinderen alweer vreselijk verwend (één koffer was compleet voor hen bedoeld), de laatste nieuwtjes rond familie en vrienden weer verteld en is het eerste gesprek tussen moeder en dochter al een feit. Inmiddels zijn we een eiland verder gevaren naar Road Bay op Anguilla, waar het heerlijk toeven is op een prachtig Caribisch strand vol met kleine barretjes en huisjes. En  – tot groot genoegen van beide bleekscheten die voornamelijk Europa zagen – kokospalmen en conches (die enorme slakkenhuisschelpen) op het strand.

Joepieeee

Gehuld in een van zijn cadeautjes

Beachbar bij Mullet Bay Sint Maarten

Boekjes lezen met oom

Over een paar dagen gaan we een paar nachtjes in een appartementje bij Orient Bay Sint Maarten en ondertussen zullen Chris en ik ons klaar gaan maken voor de grote oversteek. Want die ligt in het verschiet en rap. Afhankelijk van het weer zullen we begin of half mei het Caribisch gebied vaarwel zeggen om respectievelijk naar Bermuda, Azoren en hopelijk meteen Zuid-Engeland te varen. Maar dat stellen we nog heel eventjes uit … ;)

Overzeese post

En, last but not least: nog heel erg bedankt voor alle lieve kaartjes en presentjes van familie en vrienden, die mijn ouders hier hebben gebracht!  Geweldig! Oranje kroontjes (Sint Maarten viert ook koningsdag), videoboodschappen, kleurboeken, stickers, dvd’s en kaarten … het is heerlijk om overzeese post te krijgen. Dank jullie wel. Veel liefs!

Sfeerplaatje van ons met dank aan Roos van de Walzting Mathilde