Surinaamse verjaardag

Eerste cadeau krijgt Hidde van zijn neven in Curacao

“Waarom hebben huizen een dak? “ “Waarom is de lucht zo groot?” “Waarom zijn torens hoog?” We rijden weer op de plaatselijke snelweg in Suriname als ik uit het niets een stortvloed aan vragen krijg van Hidde, die een dag eerder vier jaar is geworden. Verbaasd hoor ik hem aan. Begint die waarom-fase nu al?

De dag ervoor vierden we zijn verjaardag. Eigenlijk begon die al ’s nachts, vlakbij het vliegveld. Terwijl de kinderen in het toestel liggen te slapen, tikken de wijzers van klok de 00 uur aan. Een paar minuten later staan we weer op Surinaamse bodem. Nog slapend dragen we de kinderen het vliegtuig uit, maar als Hidde in de douanerij klaarwakker is, krijgt hij alvast een cadeautje dat we in de Curaçao hebben gekocht (in een echte Top Toys speelgoedwinkel!). Zo, dat leidt even de aandacht af van het lange wachten. Ik weet niet wat ze doen daar in die douanehokjes, maar het lijkt wel alsof ze elk paspoort uit hun hoofd leren. Tot overmaat van ramp blijken we een loket gemist te hebben waar opnieuw een toeristenkaart a 20 euro per stuk moeten kopen. We zijn immers het land uitgeweest en hoewel de geldigheid nog niet is verlopen, moeten we er weer aan geloven.

Versieren

Het is al na tweeën als we dan eindelijk in de taxi terug naar de boot zitten, waar we een uur later aankomen. De boot is broeierig warm en overal staan tassen. Eigenlijk wil ik meteen naar bed, maar ik krijg het niet over mijn hart de boot onversierd achter te laten. Met een zaklamp zoek ik naar slingers en blaas een paar ballonnen op. Chris hangt vlaggetjes in de mast. Morgen maar cadeaus inpakken, die nog ergens onder ons bed liggen.

En dat het ophangen van de slingers geen verspilde moeite is, blijkt de volgende dag. Blij als een kind en vreselijk jarig, ontbijten we in de kuip, waarna ik vliegensvlug een en ander inpak. Een handdoek van Cars die hij nog van ome Max heeft gekregen, een T-shirt met een haai van oma Jaan en opa Ab, een pakket met puzzels van Oma Lijn en opa Joost, kaarten van de opa’s en oma’s en van tante Carool en natuurlijk nog wat speeltjes van zijn ouders. De klapper zit in de bakskist, een surfplankje.

In eerste instantie kijkt hij beteuterd naar het blauwgele ding, maar als we tijdens zwemmen uitproberen in de Surinamerivier, ziet hij al snel de lol ervan in. Het plankje en hij worden
onafscheidelijk.

Lekker verwend, Lara voelt dat ook zo

Witte stranden

En net als tijdens Lara’s verjaardag, komen weer buurboten langs met cadeaus en felicitaties. Echte Surinaamse limonade in een flesje, een politieauto, twee cars autootjes, een waterpistooltje. Met brownies en limoencake wordt iedereen bedankt. Weer een geslaagde verjaardag aan de Waterkant in Suriname. Thuisfront ook bedankt voor alle felicitaties aan Hidde via de mail, sms en facebook, geweldig dat iedereen zo meeleeft!

Kaarsjes uitblazen op de brownies

Ben en Ingrid van de Blabber komen een cakeje eten

Hoe heerlijk het hier ook was, het kriebelt weer om door te gaan. En dat gaan we morgen of overmorgen doen. 470 mijl naar Tobago, waar je je volgens zeggen in de Blue Lagoon waant. Met vijftig anderen, maar toch. Benieuwd hoe die zee weer gaat voelen!

Strandje bij de haven

Nog heel even in het haventje op de Surinamerivier, heel rot

Uitgeteld van de nachtelijke vliegreis en de verjaardag