'Het zijn bijzonder goede omstandigheden voor mei. Voor ons, maar zeker voor jullie.' De stem van de kapitein van de 'Spaarnegracht' klinkt door de marifoon. Het Nederlandse vrachtschip kruist onze wateren op 2 mijl afstand en we kunnen het niet nalaten het schip op te roepen. Het is alsof er een stukje Nederlands grondgebied voor ons langvaart. We vragen hem 'hallo' te zeggen aan een aantal Nederlandse zeilschepen zo'n 100 mijl oostwaarts van ons, aangezien we die zelf niet kunnen bereiken met de marifoon. Voor de lol eigenlijk, en voor tijdsverdrijf. De kapitein beloofd onze groetjes door te geven.
'Bijzonder goede omstandigheden. Blijkbaar is het weer hier niet altijd zo. Afgezien van één dag met windkracht 5, kabbelen de dagen tot nu toe voort met om ons heen een bijna vlakke oceaan. De windkracht varieert nog steeds tussen 2 en 3 en gekgenoeg is het voldoende het scheepje voor te stuwen. Met minder dan de gewenste 5 knopen per uur, maar goed, we gaan. En lekker ook.
Schoonheid
Het leven aan boord is nog steeds goed. De helling is minimaal en daardoor prima toeven. Ook het zetten en trimmen van de zeilen is bijna verwaarloosbaar, aangezien we met de windvaan sturen en daarmee de heersende noord tot noordoostelijke winden volgen (een windvaan stuurt altijd de boot in dezelfde windrichting als waarop je hem instelt). 's Avonds ruimt ie wat en vallen we automatisch af, en 's ochtend loeven we weer op richting het noorden of noordoosten door de krimpende wind. Het is echt dubbel en dwars genieten van de schoonheid en de stilte.
Toch zijn onze rustige dagen geteld, zo weten we. Bijna elke dag haalt Chris is in zijn hondenwacht een nieuw weerkaartjes (gribfile) binnen via de kortegolfradio, zodat we precies weten waar we ons bevinden tussen de weersystemen (hoge- en lagedrukgebieden). De afgelopen dagen zijn we noord gevaren, maar nu het laatste hogedrukgebied voor ons wegtrekt, kunnen we eindelijk oost gaan richting het eerste eiland van de Azoren (Flores). De weerkaarten laten meer wind zien in de bovenste gordel richting Azoren, degene waar we nu naartoe gaan. Truc is om net onder het daar liggende lagedrukgebied te blijven, waardoor we niet de volle heersende winden (5 Bft) krijgen, maar net genoeg voor een goede voortgang.
Uitdagende beslissingen
Het spel van zoeken naar wind is absoluut ingewikkelder dan tijdens onze Atlantische oversteek naar deze kant van de plas, maar ook erg uitdagend. Het maken van de juiste beslissingen loont, terwijl de verkeerde je opzadelt met teveel of te weinig wind. En zolang het niet te hard waait, is dat eigenlijk heel erg leuk.
Een wat minder leuke bijkomstigheid van het noordelijker gaan, is de bijbehorend kou. 'Sodeju', zei ik, toen ik drie dagen geleden tijdens mijn nachtelijke wacht buiten kwam. Voor het eerst tijdens deze oversteek was de wind zo koud, dat ik niet alleen een lange broek, maar ook trui en sokken aan heb gedaan. Een deken lag al buiten. Hoe koud dat is, durf ik eigenlijk niet te benoemen. Oké dan, 21 graden, maar dan wel met een behoorlijke windchillfactor waardoor de gevoelstemperatuur absoluut lager lag. Nadat ik een paar uur heb gerild in de kuip, stond mijn besluit vast. Het is tijd voor de dekbedden. Eigenlijk zonder weemoed heb ik de dekens uit de vuilniszakken gehaald en op de bedjes gespreid. Gelukkig is het in de boot 's nachts eigenlijk nog aangenaam genoeg. Maar ze liggen standby, voor het geval dat.
Oorlogsschepen
Gister weer een dikke vis binnengehengeld en smakelijk verorberd. Voor de rest zien we weinig leven. Twee vogels cirkelden vandaag rond de boot en sinds twee dagen drijven er Portugese oorlogsschepen op de golven, een uiterst giftige kwallensoort met meterslange tentakels. De Waltzing Mathilda heeft grienden gezien, een grote dolfijnsoort en de Dixbay walvissen. Wij zien vooral zee en elkaar, alhoewel het aantal vrachtschepen is toegenomen en we zowaar ook af en toe een zeilboot zien. Voor de verandering.
En er is altijd wel iets te doen op een dag. Zo ontwaarde Chris vandaag scheurtjes in het fok en eenmaal beneden, bleek op een aantal plekken het garen los. De val (lijn) van de booster was al weer aardig doorgesleten en behoefde inkorting en aangezien het afbakbrood op was, moest ik vandaag weer voor het eerst bakken. Verder draait het entertainmentprogramma op volle toeren en zijn de smurfen steeds vaker tot laat wakker. Tot groot ongenoegen van degene die moet voorslapen voor zijn wacht, ik dus.
Nu we eindelijk oostelijk gaan varen, kunnen we hopelijk gaan aftellen. Direct naar Flores is het nog 1462 mijl. Benieuwd wat deze nieuwe koers ons gaat brengen! Aju!
Positie om 05:13 Nederlandse tijd 31'30 N 059'38 W.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten