zaterdag 22 juni 2013

Oversteek Azoren-Kanaal: walvissen aan stuurboord!!

Onze mooiste momenten tijdens de reis? Ik herhaal Marcels vraag. Jeetje, Suriname, Tobago, Dominica… Eigenlijk som ik hoogtepunten op. Graciosa, het eerste Canarische eiland waar we aankwamen. 'Graciosa?', vraagt Marcel. 'Daar is toch alleen zand en steen?'Ja, vertel ik hem, en te midden van dat zand staan allemaal witte huisjes, en er heerst een heel serene rust.

Dan knipper ik met mijn ogen. 'Ik geloof dat ik een walvis zie', zeg ik, terwijl ik langs hem heen kijk. Het is overigens niet de eerste keer dat ik dat denk. Golfjes doen zich nog we eens voor als beest, maar deze keer zit ik er niet naast. Zo'n 100 meter van de boot aan stuurboordzijde zien we keer op keer een rug bovenkomen en een paar keer een spuit. Of zijn het twee ruggen? Wauw dat is dichtbij. Terwijl we ons verwonderen komt één van de dieren steeds dichterbij, totdat hij op 50 meter achter de boot passeert. We hebben ze nog niet zo dichtbij gezien. 'Zullen we erheen gaan?'zeg ik. Voorzichtig varen we zijn kant op. Maar zodra we dichterbij zijn, duikt het grote beest onder. We staren naar het wateroppervlak, maar niks. Hij is gevlogen.

Nog dichterbij
Wanneer we weer op koers zijn, zien we hem nog een keer en dan is hij verdwenen. Wat een bof zeg. We hadden al gehoord dat ook andere boten walvissen hadden gespot, maar toch blijft het mazzel hebben. Die korte momenten dat ze boven zijn, moet je maar net die richting opkijken.
Maar het is niet de laatste walvis die we die dag zien. Terwijl ik net even binnen zit, hoor ik een enorme kir van Marcel, waarna Chris roept 'walvis!'. 'Een rug en een staart', roept Marcel opgewonden. 'Daar, 3 meter voor de boeg'. Ik zie inderdaad nog een grote cirkel in het water direct naast de boot, waar hij is ondergedoken. We blijven nog kijken, maar het dier laat zich niet meer zien. Dat was wel heel dichtbij!

Zuid-Engeland
Het blijft vandaag niet bij walvissen alleen. Naast Portugese oorlogsschepen, dolfijnen, zien we zelfs een zeeschildpad vlak naast de boot. Marcel heeft in een dag van deze oversteek al meer dieren gezien dan tijdens de hele overtocht naar Suriname. Maar de condities daarvoor zijn ook weer optimaal. De zee is bijna spiegelglad door een gebrek aan wind en je kunt mijlenver over zee kijken. Voor zeilen is het dus wat minder, vandaar dat we veel motoren. Idee is om zo'n 400 mijl zoveel mogelijk noord te varen, waardoor je uit het hogedrukgebied komt dat boven de Azoren ligt. Daarna komt er wind. Wanneer we nu meedraaien met de heersende winden, is de kans heel groot dat we in Spanje uitkomen in plaats van in Engeland. En hoe leuk Spanje ook is, eigenlijk willen en moeten we gewoon richting huis. En Zuid-Engeland is ook nog een feest.

De sfeer aan boord is goed. Doordat Marcel aan boord is, kunnen we 's nachts wat extra slaapuren maken en dat is zeker niet vervelend. Sinds vandaag zijn we weer aangehaakt bij een netje met andere zeilers die ook oversteken naar vasteland Europa (13:00 UTC op 8105) en dat voelt ook weer goed. De voorspellingen zien er vooralsnog goed uit. Over twee dagen krijgen we wind en met een beetje mazzel blijft dit tussen de 15 en 25 knopen. Ideaal dus. We gaan het meemaken. Tot een volgende update.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten