Tien vragen aan ome Max

'Het is toch wel een heel eind naar Suriname'

Atlanticche Oceaan - Brandstof en waterflessen halen, grote afwassen weg werken, koude douches nemen en kinderen vermaken. Niks lijkt ome Marcel te veel. Een krappe week geleden monsterde hij aan in Kaapverdië voor het versterken van de bemanning van de Jan van Gent tijdens hun oversteek naar Suriname. Maar wat vindt ome Max er nu echt van? Een openhartig gesprek met de kersverse opstapper.

1. Hoe bevalt je 'verblijf' tot nu toe?
"Op zich wel goed."

2. Verklaar je nader …
"Ondanks het feit dat ik altijd moet in slingeren op zee, vallen de omstandigheden me eigenlijk heel erg mee. Er is volop zon, er zijn geen regenbuien en erg heftig zeilen is het niet. Een nadeel is dat de boot erg slingert en daar moet ik erg aan wennen. Ik ben niet zeeziek, want ik heb een zeeziektepleister achter mijn oor, maar ik voel me ook niet op en top. Ik zal wel in een ritme moeten komen. Daarentegen heb ik het wel naar mijn zin."

3. Waarom wilde je de oversteek over de oceaan zo graag meemaken?
"Het heeft meerdere redenen. Een van de belangrijkste is dat dit iets heel unieks is dat maar heel weinig mensen mogen meemaken. Ik ben van kleins af aan geïnfecteerd door mijn vader en het zeilen van en naar een onbekend tropisch oord, klinkt ultiem in zeilersoren. Als die kans zich dan voordoet, zeg je geen nee. Een andere reden is dat ik het bijzonder vind om dit met mijn familie te mogen doen en ik ze ook kan steunen, zowel in de wachten als op andere vlakken. Bovendien moet ik jullie anders heel lang missen."

4. Is de tocht wat je ervan verwachtte?
"Het meeste wel. Tot op heden vond ik het geen moment spannend of eng. Het kost alleen veel energie. Wat meevalt is dat je niet zo vaak de zeilen hoeft te wisselen en de zon niet zo heet is als op de Kaapverden. Daardoor kun je dit goed uithouden. Wat ik echter niet verwachtte, is dat de kinderen zoveel aandacht zouden vragen. Ik hoopte dat ze zich een hele ochtend in de punt konden bezighouden, maar dat is niet zo. Je merkt dat ze eerder huilen dan normaal en tijdens het eten loopt het ook niet altijd even soepel. Aan de andere kant houden ze zich wel goed op een slingerende boot. Het is ook leuk hoe ze reageren op de oceaan en alles eromheen. Dus eigenlijk wisselen leuke en mooie momenten zich af met intensieve."

5. Wat zijn je hoogtepunten tot nu toe?
"Het is heel leuk als je een vis vangt, zoals vandaag een goud dorade, en hem vervolgens zelf opeet. Ook is het fijn als je lekker met zes knopen per uur zeilt, in plaats van minder, zoals de eerste anderhalve dag. Verder natuurlijk de vliegende vissen en de mooie kleuren van de zee, de zon en de sterren."

6. Hoe waren je eerste twee wachten? Gister vond je hem 'eitje'.
"Natuurlijk ben je wel extra alert en moet je inkomen. Je komt weinig scheepvaart tegen. Op mijn eerste wacht waren het in totaal 3 zeilboten. Op het apparaatje naast het stuur (plotter, red.) zie je dan een botsing, maar uiteindelijk passeerden we op twee mijl afstand. Dat gaat dus gewoon goed. Je zit wel in je eentje en wordt op een gegeven moment wat moe. Maar de temperatuur is lekker en het is meestal helder. We hebben een keer tijdens mijn wacht zeilen gewisseld. Dat is even aanpoten, maar als dat is gedaan, geeft dat een goed gevoel."

7. Je bent op twee Kaapverdische eilanden geweest, Sal en Sao Vincente. Wat vond je van daarvan?
"Bijzonder, vooral erg kleurrijk. Dan bedoel ik de mensen zelf, maar ook hoe ze met je omgaan. Het is dan wel een arm land, maar dat zie je niet terug in hun karakters. Ze zijn vrijgevig, eerlijk en gastvrij. En ik had niet verwacht dat het zo Afrikaans zou zijn. Je zag het aan de marktjes, de grote manden met bananen die de vrouwen op hun hoofd droegen en de kleding. Prachtig. Ik heb me ook geen moment onveilig gevoeld."

8. Wat was een eyeopener?
"Je denkt dat je alle tijd hebt op een schip en alles kunt doen op het moment dat jij het wilt. Maar dat is niet zo. Bij het vertrek vanaf Sao Vincente was er de laatste de twee dagen toch wat stres aan boord, iets dat je hier niet zou verwachten. Je zag het bij alle vertrekkende boten trouwens. Je zit toch aan een tijdschema vast en probeert iets te regelen met kinderen om je heen."

9. Wat hoop je onderweg nog te zien of mee te maken?
"Natuurlijk hoop ik in Suriname aan te komen, bij voorkeur enigszins op tijd. Verder zou ik wat dolfijnen of andere zeewezens willen zien. En een duik in oceaan als de wind weg is en we stil liggen. Maar de vraag is of dat laatste echt leuk is voor de duur van de reis zelf."

10. Heb je nog nabranders?
"Ik vind dat het nog een heel eind is naar Suriname. Als je dan op de derde dag ziet waar je pas bent, dan is het nog erg ver. Maar we houden de moed erin. Aan de andere kant geeft dit ook wel een kick. Het leukste is als je aankomt en denkt, yes, dit heb ik gedaan. Dat de reis zo lang is, maakt de voldoening waarschijnlijk des te groter."